2013 ABD yapımı 12 Yıllık Esaret (12 Years a Slave), tarihi-dram türündeki, 134 dakika süreli filmin yönetmen koltuğuna Açlık (2008) ve Utanç (2011) filmlerinden tanıdığımız Steve McQueen oturmuş. Başrolleri ise, Benedict Cumberbatch, Paul Dano, Paul Giamatti, Lupita Nyong’o ve Brat Pitt paylaşmış. Film, 1841 – 1853 yılları arasında yaşanmış gerçek bir hikayeden esinlenerek beyaz perdeye aktarılmış. Solomon Northup’un anıları ilk yayınlandığı 300 bin okuyucuya ulaşmış ve 1960 yılında yeniden basılmıştı. Geçtiğimiz yıllarda yönetmenin eşi, kitabı okuyunca eşini bu filmi yapması için ikna etmiş. Altın küre ödüllü film, Mart ayı içerisinde yapılacak olan Oscar’a 9 dalda aday gösterildi.
Filmde, Solomon Northup’un özgür bir adamken Louisana’da 1841 -1853 yılları arasında yaşadığı 12 sene süren insanlık dışı yaşadığı esareti anlatılıyor. Yönetmen filmde, alternatif arayışlara girmemiş ve direk olarak hikayeye odaklanmış. Seyirciyi rahatlatacak detaylardan uzak durmuş. Hareketli kamerasını, seyirciyi duygusal olarak olayların içerisine çekmek için olayların içerisine iyicene sokmuş. Yönetmen, kölelik meselesine mümkün olduğunca soğukkanlı bir dille bakmaya çalışırken yumuşak bir dil seçmemiş ve sıklıkla ajitasyona başvurmuş. Bu nedenle, ortaya insan bedeni üzerine söylevi olan oldukça güçlü ve etkileyici bir film çıkartırken, gerçekçi, sert yaklaşımı olan seyri zor ve duygusal açıdan yıpratıcı bir filme imza atmış. Filmde, sadece Solomon Northup’un hikayesi ve birazcık da sahibi tarafından sürekli cinsel tacize uğrayan Patsey’in yaşadıkları anlatılıyor. Çünkü diğer köleler, okuma yazma bilmedikleri ve öğrenmeleri yasak olduğu için ”sahip – köle” durumunu kabullenmişler ve kendi bedenleri üzerinde hak sahibi olduklarını idrak edemiyorlar.
Yönetmen, kölelerin sahiplerini iyi-kötü diye ayırmamış ve aynı kapta eritmiş. Yani sahip sahiptir gerisi hikayedir diyerek sahiplerin kölelere nasıl davrandığı ile ilgilenip bunu bariz olarak belirtmiş. Çünkü köle, her iki taraf içinde üretim aracı olarak görülüyor. Film, fiziksel ve ruhsal işkence sahneleri nedeniyle izlenmesi kolay bir film değil.
Filmin müziklerini ise beğenmedim. Oyunculuklar genel olarak oldukça iyi. Köle Patsey, bence filmin en önemli karakteri. Solomon karakterini canlandıran Chiwetel Ejiofor ise, mimikleri ve vücudunun her bölgesi ile seyirciye yaşadığı fiziksel ve ruhsal acıları geçirmeyi başararak ”Oscar” benim diyor. Brad Pitt’in oyunculuğu ise bu film için oldukça yetersiz. Brad’i, canlandırdığı rolün derinliğinin olmaması etkilemiş olabilir. Filmin finali ise duygusal arınma yerine hüznü ve acıyı vurguluyor diyelim ve filmin konusuna geçelim.
FİLMİN KONUSU: Solomon, 1841 yılında New York’ta yaşayan, kendisini müziğe adamış siyahi özgür bir adamdır. Eşi ve 2 çocuğu ile birlikte özgür bir yaşam sürdürmektedir. Tanıştığı ve güvendiği 2 müzisyen arkadaşı ile birlikte bir iş toplantısı için Washington’a gider. Orada içkisine ilaç katılarak uyutulur ve köle tacirlerine satılır. Yaşamı biranda değişen Solomon, acı, şiddet ve aşağılanmanın yüksek olduğu bir dünyada bulur kendisini. Bu acı ve şiddet dolu dünyadan kurtulmak için mücade vermeye başlar.
9 DALDA OSCAR ADAYI HAFTANIN EN İYİ FİLMİNİ KAÇIRMAYINIZ.
İYİ SEYİRLER
