Aile / Familia

AİLE İÇİ ŞİDDET DRAMASI

Francesco Costabile’nin “AİLE”si Venedik Festivali’nin ödüllü bir filmi

Konusunu gerçek hayat hikayesinden alan film karısı ve 2 çocuğuna uzunn yıllar şiddet uygulayan psikopat bir adamı merkezine alıyor. Aile içi şiddet konusunda bu etkileyici, incelikli, ibret verici ve ürkütücü gerilim filmi, her coğrafyada karısına malı gibi bakan erkeklerin varlığını doğruluyor.

OrtaKoltuk Puanı:

 

81. Venedik Film Festivali’nde öne çıkan filmlerinden biri olan, Francesco Costabile’nin “Aile / Familia”sı aile içi şiddet konusunda iddialı bir film. Film 2000’lerin başında karısı ve 2 çocuğuna sürekli şiddet uygulayan, dokunduğu her şeyi zehirleyen Franco ile faşist çetelerin kurbanı olan oğlu Luigi’nin gerçek hayattan alınan öyküsünü anlatıyor. Bu son roldeki Francesco Gheghi Venedik Film Festivali’nin Ufuklar bölümünde En İyi Erkek Oyuncu Ödülü’nün sahibi oldu. Sağlam bir aile gerilimi filmi olan “Familia”, aile içi çiddet konusunda, incelikli, ürkütücü ama ibret verici bir yapım.

CAN ÇIKAR, HUY ÇIKMAZ

Yüreğinde insan sevgisi barındırmayan, kötülüğün temsilcisi Franco’nun ailesine uyguladığı şiddet karşısına, izleyici midesine bir yumruk yemiş gibi oluyor. Gerçek olaylara dayanan bu sert kara melodram, Luigi Celeste’nin 2017 tarihli “Her Zaman Böyle Değil / Non Sera Semper Cosi” romanına dayanarak, yönetmen Francesco Costabile, Adriano Chiarelli ve Vittorio Moroni tarafında senaryolaştırılmış. Genç yönetmen Francesco Costabile (44), gerilim dozunu hiç düşürmediği filminde etkileyici mizanseniyle yaklaşan felekete bizleri adım adım götürüyor. “Aile” dünyanın her köşesinde, karısına malı gözüyle bakan, döven, söven, çocuklarına terör estiren aile reislerinin mevcudiyetini hatırlatıyor.

Franco (Francesco Di Leva) hapse girip çıktıkça, çocuklar büyüdükçe, çaresiz ev kadını Lucia’yı (Barbara Ronchi), radikal bir çeyeye katılan büyük oğlu Luigi’yi (Francesco Gheghi) ve aklı başındaki kardeşi Alessandro’yu (Marco Cicaleste) tanırız. Sürekli suç işleyen Franco 10 yıl hapis yattıktan sonra, tıpkı eski yıllarda olduğu gibi çocuklarını ve ailesini geri ister; ama değişmediği ortadadır. Sürekli olarak dayak yemelerine rağmen, karısı ve 2 çocuğu taviz verip Franco’nun eve dönmesini kabul ederler. Düzeleceğine dair verdiği sözleri tutmayan aile reisini polise şikayet etmezler. Şikayet olmayınca polis, ailesine kötü davranan, iyi niyetleri istismar etmeyi sürdüren Franco hakkında bir işlem yapamaz. Aidiyet arayışıyla aşırılıkçı bir gruba katılan, suç dünyasına dahil olan Luigi, babasının eve dönüp ailesini tehdit etmesiyle isyan eder. Babasıyla karşı karşıya gelen Luigi kendi geçmişiyle yüzleşmek, kendi haline ve hayatına bakmak, radikal bir çözüm yolu bulmak zorunda kalır.

1980 Celabria doğumlu yönetmen, senaryo yazarı Francesco Costabile, “Roma’nın İçinde / Dentro Roma” ve “Bir Kadın / Una Femmina” filmleriyle tanınıyor. Kısa metraj draması olan “Dentro Roma”dan (2006) sonra yaptığı 2. uzun metrajlı filmi “Una Femmina”nın (2022) konusu, doğum yeri olan Celabria’da geçer. Film annesinin zamansız ölümünden sonra amcası ve büyükannesiyla yaşayan asi bir genç kızın öyküsünü anlatır. “Familia” yönetmenin 3. uzun metrajlı filmi.

SUÇ DÜNYASINA KARANLIK BİR BAKIŞ

Oyuncu kadrosuna gelince… Baba Franco’yu canlandıran 46 yaşındaki Francesco Di Leva, ”Huzurlu Bir Hayat / Una Vita Tranquilla” filmiyle tanınıyor. Film 32 kişiyi öldürdükten sonra ortadan kaybolan bir adamın hikayesi. Di Leva, Mario Martone’nin “Nostalgia” filmiyle 2 adet En İyi Erkek oyuncu ödülü kazandı. Oğlu Luigi’yi oynayan 21 yaşındaki Francesco GheghiAile” filmiyle Venedik’te, aralarında En İyi Erkek Oyuncu Ödülü’nün de bulunduğu 3 ödül kazandı. Anne Lucia’yı canlandıran Barbara Ronchi’yi Mario Bellocchio’nun “Kaçırılan / Rapito” filminden tanıyoruz.

Yazımı aile içi şiddet konulu birkaç filmi hatırlatarak bitireceğim. Steven Spielberg’in “Mor Yıllar / The Color Purple”i (1985), 1900’lü yılların başında babası tarafından hamile bırakılan sonra satılan güneyli siyahi bir kızın (Woopie Goldberg) yürekleri burkan hikayesiydi. İciar Bollain’in ”Gözlerimi de Al / Te Doy Mis Ojos” (2003) kocasının şiddet içerikli davranışlarına dayanamayıp, yanına oğlunu alarak evden kaçan Pilar’ın öyküsü. Joseph Ruben’in “Yatağımdaki Düşman / Sleeping With The Enemy”sinde (1991), dışarıdan bakıldığında kusursuz bir evliliğe sahip olduğu düşünülen bir ailede, kocasının baskısına dayanamayan Laura (Julia Roberts) evden kaçar.  Brian Gibson’ın “Aşkın Bununla Ne İlgisi Var / What’s Love Got Whit İt” (1993) kocasının tacizine maruz kalan Tina Turner’in biyografik özellikler taşıyan filmi. Craig Gillespie’nin “Ben, Tonia / I, Tonia”sıyla (2017) Allison Jenney En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu Oscar Ödülü’nü kazanmıştı. Filmde artistik buz patencisi kızına (Margot Robbie) psikolojik şiddet uygulayan dominant bir anneye canlandırmıştı. “Acı Bir Hayat / Precious” (2009) kendisini taciz eden babasından, fiziksel ve duygusal olarak istismar eden annesinden şiddet gören 16 yaşındaki obez ve hamile genç kızın dramı anlatılmıştı. Lee Daniels’in yönettiği film 2 Oscar Ödülü’ne sahip olmuştu.

Yönetmen : Francesco Costabile

Senaryo : Francesco Costabile, Adriano Chiarelli, Vittorio Moroni

Görüntü Yönetmeni : Giuseppe Maio

Kurgu : Cristiano Travaglioli

Müzik : Valerio Vigliar

Oyuncular : Francesco Di Leva, Francesco Gheghi, Marco Cicaleste, Barbara Ronchi

İtalya / Dram-Gerilim / 124 Dk.

CEVAPLA

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz