Gelecek Yıl Aynı Yerde / This Time Next Year
Zaman israfı bir yapım
Çok da mantık aramadan, dünya dertlerinden uzaklaşma ve o anki sıkıntılara şifa olma niyetine izlenebilecek romantik komedilerde yine asgari olarak bir mantık ve inandırıcılığın bulunması gerekir. “Gelecek Yıl Aynı Yerde”, daha filmin ilk anlarından itibaren bizi yapımın içine katacak inandırıcılıktan o denli yoksun ki. Ve finale yakın geçmiş karşılaşmaların da filme sos olarak konulması beklenen etkiyi yaratamıyor. Kısacası, bu film tamamen zaman israfı.
İsim Hırsızları
Hangi başyapıtından başlasak. “Baba” serisinden ya da “Apocalypse Now”’dan bahsetsek bile yeter sanki. Birçok önemli filmlerin yönetmeni, 85 yaşındaki anıt isim Francis Ford Coppola’dan bahsediyorum. Cannes’da da tartışmalar yaratan, yönetmenin varını yoğunu adadığı, çokça beklenen epik filmi “Megalopolis”in bu hafta vizyona girmesi ile birlikte sinemalarda en azından biraz da olsa bir kıpırtı olur ümidi ile filme dönük tartışmaları takip ederken, öte yandan romantik komedi ya da yerli korku türünde filmler de bu hafta sinema salonlarında olacak.
Sophie Cousens’in aynı adlı romanından uyarlama İngiltere yapımı “Gelecek Yıl Aynı Yerde”, bu haftanın romantik komedilerinden. Nick Moore tarafından yönetilen film 1 Ocak 1990 yılında, o yılın ilk bebekleri olan Minnie (Sophie Cookson) ve Quinn’in (Lucien Laviscount) Londra’daki bir hastanede doğumuyla başlıyor. Yönetmen Moore, Minnie’nin annesi Connie aslında kızı için düşündüğü ve şans getirdiğine inandığı Quinn isminin diğer erkek bebeğin annesi tarafından çocuğuna verilmesi ve yılın ilk bebeği olması nedeni ile ödülü almasının anneler arasında yıllara dayalı bir nefretin ilk tohumlarını atmasını filmin temeli yapıyor.
Kız tarafı bebeklerine Minnie ile birlikte Cooper’ı da koyduklarında bunun bir araba markasını andırdıklarının çok sonra farkına varıyorlar. Bu yüzden ismini Quinn koyan taraf isim hırsızı olurken, diğer taraf ise araba ile anılır oluyor. Böylelikle bir hoşluk yaratıldığı düşünülmüş sanki. Evet, konu tam da bu minvalden ilerliyor. Çokça eleştirdiğimiz romantik komedi türündeki konu sıkıntısı ya da saçmalıklarının artık ileri bir aşaması filmin ana konusu haline gelmiş. Quinn ismi neden bir insana şans getirsin, bir bebeğe Quinn isminin konulmasının diğeri için ne gibi sakıncası olacağı ya da onun da bebeğine bu ismi koymasında ne mahsur olduğunu yapımı izleyen biz faniler bunu kavrayamadan salondan ayrılıyoruz.
Yıllar sonra kadın kahramanımız Minnie arkadaşları ile turta dükkânı açmıştır. Oldukça bencil erkek arkadaşı ekonomik sorunlarla boğuşan Minnie’ye destek olmamaktadır. Hatta bir yılbaşı gecesi tuvalette mahsur kalan kız arkadaşını orada bırakıp gitmiştir. Ve tam da tesadüfler denk gelir ve Ouinn kurtarıcı olarak Minnie’nin hayatına dâhil olur. Ardından kısa bir sohbet ile aynı gün aralıklarla doğan bebeklerin kendileri olduğunu anlarlar. Film, bunun yanı sıra ailelilerin hiç de dert edinmemeleri gereken bu saçma küslüklerinin giderilmesi, Quinn’in annesi ile yaşadığı kimi travmaları, Minnie’nin turta işini sürdürmekteki zorlukları ve aile evinden ayrılarak kendine yeni bir yaşam kurmada yaşadığı sıkıntıları ile devam etmekte. Bir de araya sos niyetine serpiştirilen Minnie’nin arkadaşı Leila’nın (Mandip Gill) evlilik seremonisi.
Beklenen etki yaratılamıyor
Çok da mantık aramadan, dünya dertlerinden uzaklaşma ve o anki sıkıntılara şifa olma niyetine izlenebilecek romantik komedilerde yine asgari olarak bir mantık ve inandırıcılığın bulunması gerekir. “Gelecek Yıl Aynı Yerde”, daha filmin ilk anlarından itibaren bizi yapımın içine katacak inandırıcılıktan o denli yoksun ki. Ve finale yakın geçmiş karşılaşmaların da filme sos olarak konulması beklenen etkiyi yaratamıyor. Minnie ve Quinn sürekli birbiriyle küsüyorlar ve biz bunun nedenini bilmiyoruz. Bir isim hırsızlığından tesadüflere uzanan halka çok başarısız.
Başladığımız yere geri dönelim. Coppola gibi önemli bir yönetmenin kendi imkânları ile çektiği, herhangi bir stüdyo desteğine dayanmayan, eleştirmenleri ikiye bölen, tarihe ve coğrafyaya çokça göndermeleri olan tartışmalı filmi Megalopolis filmini bence kendi zevk kriterlerinize göre değerlendirmek için sinemalara gidin. Coppola’nın filmi dururken tamamen saçma bir senaryo ve inandırıcılığı olmayan, kimyaları asla tutmayan kahramanları âşık olarak bize sunan, duyguyu bize geçirtmeyen, ne komik ne de romantik olmayan filmlerle lütfen vakit kaybetmeyin. “Gelecek Yıl Aynı Yerde”, ne yazık ki zaman israfı türünden yapımlardan.
Yönetmen : Nick Moore
Senaryo : Sophie Cousens
Görüntü Yönetmeni : Luca Ciuti
Kurgu : Melanie Viner-Cuneo
Müzik : Michael Price
Oyuncular : Sophie Cookson, Lucien Laviscount, John Hannah, Monica Dolan, Golda Rosheuvel, Keala Settle, Will Hislop, Mandip Gill, Anita Dopson, Harry Michell
İngiltere-Almanya / Komedi-Romantik / 115 Dk.
