Oyuncak hikayesi 4 / Toy Strory 4
Yönetmen : John Cooley
Senaryo : Andrew Stanton, Stephany Folsom
Müzik : Randy Newman / Disney-Pixar yapımı
Disney-Pixar işbirliğinin ünlü serisi son halkasını sunuyor
Oyuncak Hikayesi’nin serüveni 1995 yılında başlamıştı. O yıl, alanın yıllardır tek hakimi gözüken Walt Disney’e ciddi bir rakip olarak ortaya çıkan Pixar firmasının bu ilk çok önemli projesi için Disney’le işbirliğine başvurması sonucu, çok yeni ve yenileyici bir film ortaya çıkmıştı.
Bu ilk Oyuncak Hikayesi, ilk kez hemen tümüyle bilgisayar teknojisine başvurarak yapılmış bir filmdi. O zamana dek sadece bir bölümleri bu teknikle yapılmış filmlerden sonra, ilk kez bu film 80 dakikasını yeni teknolojiyle oluşturmuş ve bu nedenle o yıl Oscar’larda bir “özel yaratıcılık ödülü” almıştı.
İkinci film hemen ayni ekiple 1999’da geldi. Ve yine beğenildi, ilgi gördü. Ben onu da ayni ölçüde beğenmiş ve şöyle demiştim: “Filmin teknolojisi süper. Daha da önemlisi, mizahın ve esprilerin kalitesi. Ve mizahın grafikle desteklendiği bölümler de harika”.
Üçüncü bölüm 2010’da geldi. İlk ikisinin yönetmeni John Lasseter yerini Lee Unkirch’e bırakmış, her filmde kalabalık olan (4-5 kişi) senaryo ekibine katılmıştı. Ve benzer özellikler aynen sürüyordu.
Bu yeni film aslında ilk üç filme kıyasla bir büyük yenilik getirmiyor. O kaliteyi sürdürmek, o düzeyi korumak belki asıl önemli ögesi. Yönetimi John Cooley devralmış, Lasseter sadece yapımcılığa katılmış. Ve eskilerden Andrew Stanton yanına genececik Stephany Folsom’u alarak senaryoyu yüklenmiş.
Konu yine benzer sularda yüzüyor: özetle oyuncak dediğimiz nesnenin çocukların hayatındaki rolü. Böylece bu kez daha da kalabalıklaşmış, klasik ayı ve bebeklere ve de değişmez kahramanlar olan Woody ve Buzz’a örneğin dinozorların da katıldığı bir takım haline gelmiş oyuncaklar, sahipleri olan çocukların hayatını düzenlemeye, onların aile ve okul ilişkilerine çözüm getirmeye uğraşıyorlar. Ortalığı birbirine katıp hayli patırdı kopararak….
Önceki bölümde Andy adlı çocuğun gözde oyuncağı olan Woody, bu filmde artık ergen olan Andy yerine sevimli küçük kız Bonnie’nın dolabında bulur kendini….Bu arada Bonnie’nin bizzat yaptığı Forky adlı karikatür düzeyindeki oyuncak, onun gözdesi olmuştur. Ve o vaveyla içinda kahramanlarımız kendilerini görkemli bir luna-parkın içinde bulurlar: filmin görsellik açısından en çarpıcı bölümleri…
Film en çok bu alemle ilk kez karşılacak olan küçükleri cezbetmeye aday (8 yaşındaki torunumu götürmek için sabırsızlanıyorum!). Rahat biçimde akan film, iyi olduğu kadar kötü kişileriyle de dikkat çekiyor. Ama bunlardan birinin bir sarman ev kedisi olması tuhaf. Tam bir canavar gibi çizilmiş. Niye bu kedi düşmanlığı?
Filmin özgün seslendirmesinde baştan beri varolan ve ana kahramanlar Woody ve Buzz’a ses veren Tom Hanks ve Tim Allen ikilisi yine işbaşında. Bu kez ses verenlere Keanu Reeves de katılmış. Hem de John Wick 3 gibi bir filmden hemen sonra!…Elbette onları da duymak isterdik.
Ama filmin seslendirmesi öylesine iyi yapılmış ki…Ve zaten sadece dublajlı oynuyor. Çok güzel bir şarkısı dahil… Böylesine düzeyli bir çabadan yakınmaya hiç hakkımız yok. Böylece çocuklarınızı ya da torunlarınızı alıp, keyifle birlikte izleyebilirsiniz!….
