Spiral : Testere Devam Ediyor

Kötü diyaloglar, fazla klişe

Hikaye bizi yine adı olmayan bir şehre götürüyor. Burası sinemadaki tüm beceriksiz polis memurlarının çalıştığı ve sonuçlarını gördüğü yer. Jigsaw tarafından kullanılanlara benzer bir tuzağı olan bir ceset, bu sefer hedefin yozlaşmış polisler olduğu bir kedi ve fare oyunu başlatır. Jigsaw, polisi iplere bağlayacak bir taklitçiye yol verir. Tüm bunlar yaşanırken duyulabilecek en kötü diyaloglar ve yılın metrekare başına en fazla klişeye sahip olan filmi ortaya çıkar.

Sıcak hava dalgası ve suçlardan “Yapboz polislere saldırmadı” gibi ifadelere kadar durum kasıtsız esprilere doğru kaymaya başlar. Serinin dört bölümünün yönetmeni Darren Lynn Bousman‘ın  bir karakterin böyle bir şey söylemesine izin vermesi, sadece bir örnek vermek gerekirse ikinci bölümde (yönetmenliğini yaptığı) zaten ana hedef bir polisti (düşününüz).

Senaryo yazarları Dina Meyer ve Danny Glover‘ın destanın kendisini biraz olsun araştırma zahmetine bile girmediklerini ve bunun hakkında yazdıkları ikinci film olduğunu öne sürmeleri ilginç. Bunlar, diğer durumlardan daha az açık ve korkunç karakterlere sahip, tahmin edilebilir bir senaryonun saçmalığını anlamaları için örneklerdir.

Oyuncular filme çok fazla katkıda bulunmuyorlar. İlginç bir şekilde Chris Rock ve Samuel L. Jackson‘ın filme neredeyse hiçbir katkısı yokken, Max Minghella‘dan en iyi şekilde yararlanılmış. Filmimiz görsel olarak Resurrection‘ı anımsatan Yedi‘nin Christopher Lambert‘li kopyası olmuş. Bu da keşke Fincher‘ın filmi olsaydım anlamına geliyor. Ancak, aşırı pozlanmış bir görüntü ve çalışmayan sarımsı bir tonla neredeyse televizyonun bir yan ürünü olmaya devam ediyor. En azından hiçbir şeyi ciddiye almadıysa, biraz daha holigan olsaydı ya da altta yatan temayı gerçekten ciddiye aldıysa, bir şeyler karalayabilirdik. Ama öyle değil.

Spiral, bir bahane ve bir sömürü haline getirilen, (bu konuyla ilgili iyi bir iş görmek istiyorsanız Shorta’yı izleyin) her düzeyde bir felaket olan tembel bir film.