Siccin 6

Siccin 6

Artık bu ‘Cinler’ iyice sıkıntı vermeye başladı!

Bizim korku sinemamızda arka arkaya çekilen ve en azından kısa vadede sona ermeyecek gibi görünen ‘Cin’ temalı korku filmlerinin son halkası olan ‘Siccin 6’ bu hafta sinema salonlarımıza uğruyor. Korku ve gerilim filmlerine meraklı olan sinemaseverler için bu tür filmlerin sonucu genelde ‘hüsran’ oluyor çünkü yönetmenlerimiz nedense ‘Cin’ ve onun laneti dışında hiçbir konu bulamamakta diretiyorlar, korkutmaktan ziyade ‘anlık irkiltmeye’ çalışıyorlar, bir de bunun üstüne iki cümlede özetleyebileceğimiz bir senaryo ve vasat oyunculuklar eklenince ortaya yavan, çok vasat hatta ‘sıkan’ yapımlar çıkıyor.

Yönetmen Alper Mestçi’nin son filmi ‘Siccin 6’yı izlemeye giderken aslında umudumuz bir ‘tık’ olsun yükselmişti çünkü çok başarılı bir film beklemesek de, yönetmenin bu tür filmlerle sürekli haşır neşir olması (bilindiği kendisi ‘Siccin’ ve ‘Üç Harfliler’ serisinin yaratıcısı) ve belki biraz farklı bir şeyler deneme ihtimali, ufak bir umut yaratıyordu. Ancak yönetmen hiçbir yeni açılım aramadan, yine en aşina olduğu sularda geziniyor, aynı hikayeleri tekrar ediyor ve aynı tür bir korkuyu geveleyip yine bize sunuyor.

Orhan adlı genç adam, büyük tutkuyla bağlı olduğu eşini, genç bir yaşta kaybetmiş ve bunun travmasını atlatamamıştır. Bunun için adeta Şeytani bir anlaşma yapmış ve kaybettiği eşinin başka bir suret içinde ‘ölüler diyarından’ tekrar geri gelmesini istemiştir. Daha sonra bu anlaşmadan vazgeçip, tövbe etse de, salı vermiş olan kötü ruh bir aileye ve özellikle ailenin en büyük çocuğu Efsun’a musallat olur. Artık hem Efsun hem de ailesinin bütün fertleri tehlike altındadır.

Cin temalı korku filmleri, genelde taşrada bulunan taş evleri mekan olarak seçip, bunların içini genelde şık ama tekinsiz görünen eşyalarla doldurarak korkutucu bir ortam yaratmaya çalışıyor. Ancak bunun yanında da filmin asıl tehdidini oluşturan yani ‘Cinin’ veya ‘lanetin’ doğduğu yerler genelde izbe, pis ve kıyıda köşede kalmış karanlık yerler oluyor. Yabancı korku filmlerindeki kilise veya açık alan gibi geniş mekanlar, bizim sinemamızda (başlıca nedenlerinden biri de bütçedir herhalde!) pek tercih edilmiyor.

Yönetmen aslında bu filmde bu kaideyi biraz kırıyor ve lanetin doğduğu alanlar için, önceki filmlerinde olduğu gibi en köhne ve kötü mekanları kullanmıyor. Mestçi, yeni filminin mekanı için Nevşehir, Aksaray ve Ürgüp’ü kullanıyor, bazı sahnelerde ve final sekansında açık havayı tercih edip, kendi çapında bir yenilik katmaya çalışıyor. Ancak filmdeki ‘Cin’ saldırı sekansları, karakterlerin bunlara karşı mücadele sahneleri ve hikayenin gidişatı o kadar basmakalıp ve klişeleri boca eder şekilde önümüze geliyor ki, açıkça korkmuyoruz, daha çok (negatif anlamda!) rahatsız oluyoruz, yoruluyoruz. Filmin önceden tahmin edebildiğimiz her ‘rüya içinde rüya’ sekanslarında, kulakları sağır edecek düzeyde ses efektleri eşliğinde, ağır makyajdan yeni çıkmış Cinler, karakterlerin peşine takılıyor ve nereye bağlanacağı belli olmayan bu hikaye şaşırtmaya, irkiltmeye çalışıyor.

Bu Cin ‘overdose’u dışında filmdeki karakterler, benzerlerinde de olduğu gibi, başlarına musallat olan ‘Lanetin’ nedenini ve önleme yöntemini öğrenmek için, zaman zaman bazı Hocalara, Bilge kişilere danışıyorlar ancak buradaki diyaloglar da nerdeyse ‘Boş laf!’. Bütün bu ‘boş’ konuşmalar senaryoya hiçbir boyut katmadığı gibi, çok uzayınca filmin içine ‘girme’ (ne kadar oluyorsa artık!) çabamızın da önünü tıkıyor.

Özet olarak söylemek gerekirse, ‘Siccin 6’, benzerlerini aşırı (!) derece gördüğümüz ‘Cinli’ korku filmleri furyasının son örneği… Bu filmde de basmakalıp bir senaryo, Alper Mestçi’nin kendisine dip yaptıran sıradan bir yönetmenliği ve başarısız oyunculuklar göze batıyor. Ancak yine de ‘Cinli bir korku filmi izlemek istiyorum!’ diyen seyirciler, sıkılmayı göze alırlarsa, izleyebilirler. Bizden söylemesi!

Yönetmen: Alper Mestçi

Oyuncular: Merve Ateş, Adnan Koç, Dilara Büyükbayraktar, Fatih Murat Tekke, Sibel Aytan, Hüseyin Taş, Ergin Kılıkçıer, Deniz Kiziroğlu…

Ülke: Türkiye