ÖNCE ÇOCUKLAR ÜZERİNE BİRKAÇ SÖZ
1912 yılında Nobel ödülü alan Fransız cerrah Alexis Carrel şöyle der:Çocuklar anne ve babalarının kötü örnekleriyle bozulmaya devam ettikçe, yeni bir dünya kurulamaz..yine yüzyıllar öncesine gittiğimiz zaman ünlü Yunan filozofu Eflatun’un ; çocuklara babalarının yeteneklerine göre değil kendi yeteneklerine göre iş bulmak gerekir sözlerine rastlıyoruz.
Hele söz konusu mafyanın çocuklarıysa…
Nüfus cüzdanında baktığımız zaman çocukların kimliğinde babası katil, mafya lideri; annesi dolandırıcı, hırsız yazmaz; o kimin çocuğu olursa olsun sadece çocuktur ve kimliğinde masumdur yazılıdır. Anne babalarının günahlarını onlara yüklememiz söz konusu bile olamaz ama aynı anne-babalar çocuklar büyüdükçe kendi suç çeketlerini çocuklarına giydirmekten çekinmezler Özellikle mafyada, bizzat aile şirketi gibidir…
Biz eğitimciler çocuğun ırkı, dini, ailesinin suçlu olup olmadığı ile asla ilgilenmeyiz, sadece çocukla ilgileniriz. 2009 yılında Strasbourg’da görevli olduğum bir Fransız okulunda bana Türk öğrencilerin listesini verdiler. Dersime girdim; yoklama yapıyorum soyadı Çakıcı olan iki kardeş öğrenciye rastlayınca, yanıma çağırdım onları. Alaattin Çakıcı ile bir akrabalığı olup olmadığını sordum. Çocuklar “amcamız öğretmenim” dediler. Sonrasında bir daha hiç dile getirmedim, sadece dersleriyle ve kendileriyle ilgilendim. son derece terbiyeli, efendi çocuklardı. Özellikle kız olan öğrencim diğer Türk öğrencilerden çok daha saygılı ve nazikti. annesi Fransız’dı ve son derece disiplinliydi. annelerinin Fransız olmasına rağmen çocuklar iyi Türkçe konuşuyorlardı ve derslerinde de başarılılardı, muhtemelen iyi bir okul okumuş hayatlarına düzgün devam ediyorlardır.
Mafyanın Çocukları filmini seyredince direkt bu hikayem geldi aklıma.
İTALYA’DAN BİR MAFYA FİLMİ DAHA
Bugüne kadar sayısız mafya filmi çekildi. İnternetten şöyle bir bakayım dedim; İMBD’den ortalama 8 puan almış 35 film çıktı karşıma. Kuşkusuz bunların içerisinde en efsane olanı piyasadaki ödülleri toplayan Marlon Brando ve Al Pacino’nun oynadığı “Baba” filmi oldu.
Yönetmenliğini 63 yaşındaki İtalyan Giacomo Cambiotti’nin yaptığı ve Ocak 2019 yılında gösterime giren Mafyanın Çocukları ortalama bir film olmuş; ama didaktik özellikleriyle dikkat çekici. 22 Mayıs’ta Netflik’te yayına girdi. Gerçek hayattan uyarlanan filmde beş kıtada varlığını sürdüren tek suç örgütü Ndrangheta Çetesi yılda 53 milyar euro gelir elde etmektedir. Suç yapılarının temelinde aile vardır.
Ndrangheta çetesiyle mücadele etmeye kararlı yargıç Marco Lo Bianco (Alessandro Preziosi) çete elebaşılarının peşine düşerken onların çocuklarını da bu hayattan kurtarmak ve topluma kazandırmak için büyük bir mücadele içine girer. Bu iş göründüğü kadar kolay değildir; zira Ndrangheta mafya çetesinde yönetim işleyişi krallık gibi liderlik babadan oğula geçer ve çete elebaşısı da oğullarını bu kurala göre küçük yaştan itibaren eğitmeye başlar.
Film, noelde birlikte olmak için ailenin babası olan Antonio’yu (Francesco Colella)ziyaretiyle başlar. Antonio yeraltında oluşturduğu bir mekanda saklanmaktadır. (Yeraltı dünyasına gönderme yapmak için böyle bir meken seçilmiş sanırım) Ailenin büyük oğlu Giovanni (Vincenzo Palazzo), küçük çocuklar Domenico (Carmina Buschinni), kız çocuğu Teresa (Federica Sabatini) ve anne Enza (Nicole Grimaudo). Daha ilk sahnede babayı, 10 yaşlarında olan küçük oğlu Domenico’ya noel hediyesi olarak silah hediye verirken görürüz. Büyük oğula ise görev verir. Oysa yargıç Marco oğul Giovanni’yi bu bataklıktan kurtarmak için harekete geçmişti bile, ona uzak bir şehirde iş ayarlayacaktır. Giovanni son görevini yerine getirdikten sonra normal hayata dönmek isterken işler umulduğu gibi gitmez ve yakalanır, 16 yıl ceza giyer.
Zaman geçer küçük oğlan büyür ve babasının yetiştirdiği gibi bir delikanlı olur; uyuşturucu hap kullanan, silahlarla içli dışlı olan Domenico ailenin liderliğini yapmaktadır. Ne ki ruhunun derinliklerinde bu hayatı istememektedir. Abisi ağır hüküm giymişken ve babasıyla gizli görüşmek zorunda kalmışken kendinin de henüz farkında olamadığı bir memnuniyetsizlik vardır. Genç kız olan Teresa’ya gelince o zaten bu hayatı istememektedir, bir çıkış yolu aramaktadır. Anne Enza derseniz, kocasının yanında duran çaresiz bir kadındır, oğullarına suç işlemesine engel olmaz. İşte bu evrede büyük oğlanı kurtaramadığı için acı çeken yargıç Marco girer. Ancak işler sanıldığı kadar kolay olmayacaktır…
Domenico’nun çocukluğunu canlandıran küçük oyuncu Samuele Carinno adeta gözleriyle oynamış. Yargıç Marco’yu canlandıran Alessandro Preziosi de favorilerim arasında oldu. Sicilya adasının özerk bölgesinin üçüncü büyük kenti olan Messina’dan harika görüntüler de mevcuttu. Filmin eleştirdiğim bölümüne gelince; mafya’nın aranan şahsı Antonio’nun kimi kez yeraltında, kimi kez yoksul köylerde görünmesi; kısaca kaçak ve sefil bir yaşantı sürüyormuş hissi yaratması oldu. Bugün ünlü otellerin kral dairesinden görüntü veren mafya liderlerine baktığımız zaman bu görüntüler inandırıcı değildi….
İTALYA’NIN MAFYA MÜCADELESİ VEREN YARGIÇ ÜYELERİNE SELAM OLSUN.
Her mesleğin kahramanları vardır.
İtalya’da bu kahramanlar yargıçlar ve savcılardır.
1990’lı yıllarda Temiz Eller Operosyonu ile düğmeye basılan ve mafya ile girilen mücadelede hayatlarını hiçe sayan, bu uğurda ölen savcılar, yargıçlar oldu. Şimdi ise onların hikayeleri sinemaya taşınıyor. Bunlardan birisi de yine hakim olan kızını gözünden aktarılarak anlatılan “Babam Rocco Chinnici” nin hikayesi idi. Çok etkileyiciydi. Mafyanın şantajlarına boyun eğmeyerek davanın seyrini değiştirmeyen Rocco Chinnici; evinin önünde arabasına bindiği zaman, o kadar sıkı önlemlere rağmen önceden yerleştirilen patlayıcılar sonucu havaya uçarak can veriyor. Ailesinin gözü önünde…
Hiç yabancı gelmedi değil mi?…
Yönetmen : Giacomo Campiotti
Senaryo : Sofia Bruschetta, Ivano Fachin, Giovanni Galassi, Tommaso Matano, Monica Zapelli
Görüntü Yönetmeni : Stefano Ricciotti
Kurgu : Roberto Missiroli
Müzik : Stefano Lentini
Oyuncular : Alessandro Preziosi, Carmine Buschini, Francesco Colella, Nicole Grimaudo, Federica Sabatini, Federica De Cola, Corrado Fortuna, Vincenzo Palazzo, Andrea Bellisario, Lollo Franco, Naike Anna Silipo
İtalya / Suç-Dram / 106 Dk.
