1983’de Gaziantep’te doğan Cem Özay, Artvin’in Gürcistan sınırında, Macahel Vadisi’nin bir dağ köyünde çektiği ilk uzun metrajı “Af”ta (2020) Karadeniz bölgemizde benzerlerinin çok fazla yaşanmış olduğu bir olayı konu ediniyor.
Geçimini bir dağ köyünde ağaç ticareti ile sağlayan otoriter bir baba (Timur Acar), bilinçli ya da bilinçsizce iki oğlu arasında ayırımcılık yapar, tutuk ve sessiz büyük oğlunu (Hakan Aslan) hiç sevgi göstermeden durmaksızın azarlarken, becerikli ve sevimli küçük oğlunu (Yusuf Bayraktar) gereğinden fazla şımartır. Bence yöre insanlarının en büyük kusuru olan silah tutkusu, aslında her an beklenebilecek bir felâketle sonuçlanır, ağabey küçük kardeşini kazayla vurur. Baba, oğlunu en büyük düşmanı gibi görmeye başlarken, iki arada bir derede kalmış sessiz anne (Emine Meyrem) ikinci çocuğunu da kaybetmemek için çaba gösterir.
Filmin, Görüntü Yönetmeni Sebastian Weber’in büyüleyici doğayı ustalıkla yansıttığı ilk bölümü ilgiyle izlenir. Ancak, kazadan sonraki gelişmelerde film beklentilerin gerisinde kalmaya başlar. Tanıtım yazısında “İçine girdikleri bu psikolojik krizden çıkabilmelerinin yolu, aile bireylerinin birbirlerini affedebilmelerine bağlıdır” dense de, aslında bir kaza olan olayda baskıcı ve adaletsiz davranışları nedeniyle oğlunun psikolojisini alt üst eden ve buna saldırganca devam eden babanın önce olayda varsa, olası tek suçlunun kendisi olduğunu kabul ederek herkesten önce kendini affetmesi gerekir ki, senaryo bu derinliklere odaklanacak yerde babanın grotesk şiddetine odaklanır.
Sonuçta kendi kendini tekrarlayan, karakterlerin hep iki boyutlu kaldığı psikolojik derinlikten yoksun öykü, hiçbir yere gitmeyen bir finale ulaşır. Hepsi de çok iyi oyuncu olan kadro da tamamen şematik yorumlarda kalıyor.
Yönetmen : Cem Özay
Senaryo : Selime Tuğçe Öztabak, Cem Özay
Görüntü Yönetmeni : Sebastian Weber
Kurgu : Sait Ali Demir
Oyuncular : Timur Acar, Hakan Aslan, Yusuf Bayraktar, Samet Güler, Macit Koper, Emine Meyrem, Hasret Canan Tutus
Türkiye / Dram / 95 Dk.