Cebimdeki Yabancı

Cebimdeki Yabancı

SİZ, SAKIN BU OYUNU OYNAMAYINIZ!

Hani bazı videoların altında yazıyor ya, “sakın  kendi kendinize uygulamayın, tehlike içeriyor” diye. Bu uyarı “Cebimdeki Yabancı” filminde oynanan oyun için de geçerli. Ferzan Özpetek‘in filmlerini severim. Bu kez kendi yönetmiyor, ama belli ki her şeyi yönetiyor! Gerçi yönetmen koltuğuna ilk kez oturan vazgeçilmez oyuncusu, tiyatrocu Serra Yılmaz da kendi damgasını vurmuş. Oyunculuğunu iyi bilir, tanıklık ederdik, yönetmen olarak da sınıfı geçiyor.

Oyuncuları çok beğendim: Şebnem Bozoklu, Leyla Lydia Tuğutlu, Buğra Gülsoy, Serkan Altunorak, Belçim Bilgin ve Çağlar Çorumlu, karakterlerine cuk oturmuş. Şükrü Özyıldız’da kararsızım, belli ki bu kadroya, canlandırdığı karakter dolayısıyla da biraz genç kaldığından.

Ben sinemada, hikayeye ve geçirdiği duyguya bakıyorum. Daha önce de İtalya ve İspanya’da çekilmiş ve kapalı gişe olmuş hikaye çok çarpıyor, güldürüyor, geriyor, meraklandırıyor. Başta Şebnem Bozoklu, Çağlar Çorumlu ve Serkan Altunorak, Buğra Gülsoy, çok başarılı. Leyla çok güzel, Belçim Bilgin, çok oturmuş.

Tabii ki olay bir yemek masasının etrafında geçiyor, bu bir Ferzan Özpetek, Serra Yılmaz filmi! İkisinin de iyi bir gurme olduğunu biliyoruz ve Ferzan’ın filmlerinde mutlaka zengin bir aile sofrası olur. Burada da çoğu birbiriyle çocukluk arkadaşı olan çiftler, içlerinden birinin evine akşam yemeğine davetli. Aman açken gitmeyin, yemek programı gibi, hazırlanışı bile gösterilen, muhteşem bir sofra kuruluyor, o perdeli bademli pilav neydi öyle, ya humus?

Sofraya geçildikten sonra biri cep telefonunu kurcalarken ev sahibesi (Belçim Bilgin) riskli bir oyun öneriyor: Telefonları masaya koyun, açık olsun ve herkes herkesin ne konuştuğunu ve kimden ne mesaj geldiğini görsün, duysun. Sonrası kıyamet, apokalips: Bütün sırlar ortaya dökülüyor, herkes şaşkın, herkes birbirine yabancı! Hatta bir gey hikayesi bile var, bu bir Ferzan Özpetek film sonuç olarak.

Bir gülüyor, bir şaşıyorsunuz. Final beğenimi düşürdü, bon pour l’orient der Fransızlar, doğuluya uygun anlamında. Bizim final farklıymış, ben biraz bozuldum açıkçası. İtalyan versiyonunu bilmiyorum, bana daha mı uygundu acaba, bakacağım. Ve bilmem bu bir iltifat mı ama, Cebimdeki Yabancı, sanki Türk filmi değil de İtalyan, Fransız, final hariç, tam bir Akdeniz filmi gibi. BKM de, Ferzan Özpetek bunu daha önce de başarmıştı. Diyorum ki, niye bir de yerli senaryoyla olmasın? Bizde eli kalem tutan yok mu?