Elveda June / Goodbye June
Vedanın Anatomisi : Hatırlamanın Ağırlığı
Film seyirciyi manipüle etmiyor. Duyguları sömürmüyor. Bir vedanın sadece acı bırakmadığını, bazen birlik duygusuna sıkı sıkı sarılmak için nedenler verdiğini gösteriyor. Yılın bu döneminde izlemek için oldukça uygun bir film. Dramatik yapısıyla kalbinizi kırıyor, ama aile olmanın işlenişi sayesinde kırılan kalbinizi onarmayı da biliyor.
Bir Ev, Anne, Baba ve Dört Yalnız
Yönetmenliğini Kate Winslet’ın yaptığı Elveda June dramatik bir aile filmi olarak öne çıkıyor. Bu usta oyuncu Kate Winslet’ın ilk yönetmenlik denemesi olarak kaydediliyor. Senaryosu Joe Anders’a ait. Joe Anders’ın, Kate Winslet’ın oğlu olduğunu da eklemek gerekiyor. Son zamanlarda bu durumla sıkça karşılaşıyoruz aslında. Babalar ya da anneler çocuklarının senaryosunu yazdığı, yönetmenliğini yaptığı filmlerde rol alıyor. Kate Winslet filmde yer alan oyunculardan biri aynı zamanda. Filmde yer alan diğer oyuncularsa şöyle sıralanıyor : Helen Mirren, Toni Collette, Timothy Spall, Johnny Flynn, Andrea Riseborough, Fisayo Akinade.
Film bir Noel filmi olma niteliği de taşıyor. Noel yaklaşırken ileri derecede kanser hastalığı olan June’un (Helen Mirren) dört bir tarafa dağılmış çocuklarının aynı çatı altında tekrar buluşması anlatılıyor. Film, kopan aile bağlarının tekrar onarılması fikrine sıkı sıkı tutunuyor. Mesafelerin ve yaşanmışlıkların insan ilişkilerine darbe vurması filmin her sahnesine sirayet ediyor. Aynı zamanda ölüm fikriyle tüm bu mesafeler kapanıyor. Film yüzeysel olarak anneye veda gibi görünse de, derinlerde ölüm kadar hayatla, annelik kadar çocuklukla ilgileniyor. Filmde ölüm bir son duygusu gibi yansıtılmıyor. Aile içinde bastırılmış duyguları ortaya çıkaran bir katalizör görevinde de yer buluyor. June’un hastalığı, herkesin kendi hayatındaki eksikliklerle yüzleşmesini sağlıyor. Ölüm düşüncesi filmin geneline yayılarak sessizce insanlara etki etmeye devam ediyor. Kardeşler arasındaki ilişki, sevgiden uzak değil; ama iletişimsizle yaralıyor.
Film, aynı haneden çıkan ve başka yerlere savrulan bireyleri ortak bir kayıp karşısında yeniden birleştiriyor. Filmde ertelenmiş yüzleşmelere yer veriliyor. Her aile filminde olduğu gibi, ev sadece bir mekan olarak sınırlandırılmıyor. Ev aynı zamanda ailenin kolektif hafızasını tuttuğu, hem kendi gibi olabildiği hem de kaçmak istediği bir çatışma alanı olarak tasvir ediliyor. Geçmiş, duvarların çatlaklarından sızarken, aile bireylerinin derilerinin altına geçiyor. June’un öleceği kesinken ailenin uzlaşmazlığı artık göze batmaya başlıyor. Herkesin kendi içselliğinden sıyrılıp, aileyi bireyselliğinin önüne koyması bekleniyor.
Ölümün Etrafında Dönmek
June’un neredeyse her sahnede hasta yatağında olması onu pasifize etmiyor. Tam tersi herkesi etrafında toplayan figür olarak hikayenin merkezi olmayı başarıyor. June’un hasta yatağı metaforik anlamda, ölümle yaşam arasındaki köprü olarak resmediliyor. Noel Yortusu aileyi öne çıkaran bir zaman döngüsü olarak Elveda June’da da birlik beraberlik hislerini aşılıyor. June’un ölümünün kesinliği filmdeki melankoli hissini artırıyor. June çocukları ve eşi için bir anneden fazlasını temsil ediyor. Ailenin vicdanı, geçmişin sessiz tanığı ve çocuklarının hala sığındığı son liman olarak hikayenin çatısını oluşturuyor. June’un ölümü sadece bir insanın ölümüne eşdeğer görünmüyor. Aynı zamanda çocukluğun yitirilmişliğine de atıfta bulunuyor. Kardeşler arasındaki dinamikler bir bütünün tamamlanmasını sağlıyor. Her biri bir duygu parçasına eşlik ediyor. Biri kaçışı, biri öfkeyi, biri sorumluluğu, biri kabullenmeyi sembolize ediyor.
Filmde veda eden kişi sadece June gibi görünse de, burada June’un vedasının gerçekliği diğer karakterlere de etki ediyor. Onların vedası da çocukluklarına, yaşanmışlıklarına, aile içinde konumlanma şekillerine göre değişkenlik gösteriyor.
Film seyirciyi manipüle etmiyor. Duyguları sömürmüyor. Bir vedanın sadece acı bırakmadığını, bazen birlik duygusuna sıkı sıkı sarılmak için nedenler verdiğini gösteriyor. Yılın bu döneminde izlemek için oldukça uygun bir film Elveda June. Dramatik yapısıyla kalbinizi kırıyor, ama aile olmanın işlenişi sayesinde kırılan kalbinizi onarmayı da biliyor.
Yönetmen : Kate Winslet
Senaryo : Joe Anders
Görüntü Yönetmeni : Alwin H. Küchler
Oyuncular : Kate Winslet, Helen Mirren, Toni Collette, Timothy Spall, Johnny Flynn, Andrea Riseborough, Fisayo Akinade
Birleşik Krallık / Dram-Aile / 114 Dk.
