Sevgisiz
SEVGİ AÇLIĞI ÜZERİNE
Sovyetler Birliğinin çöküşünden sonra kapitalizmle tanışan Rusya’nın insani değerlerden uzaklaştığını düşünen Rus toplumuna eleştirel yaklaşan filmleriyle sivrilen Andrey Zvyagintsev(57), son filmi ” Sevgisiz” ile Son Cannes Film Festivali’nde Jüri Ödülü’nü kazandı.
Film, bıkkınlık, nefret ve karşılıklı suçlamalarla tükenen evliliklerini sonlandırmak üzere olan genç bir çift üzerinden sevgisizlik ve sevgi açlığı temalarına odaklanıyor.
Sovyetler Birliğinin çöküşünü anlatan bir önceki filmi ”Leviathan(2014)”dan sonra Zvyagintsev, etkileyici sinematografisi ve başarılı günümüz Rusya’sı tasviriyle neoburjaviziyi acımasızca yerden yere vururken bu çok katmanlı gerilim dolu dramı ile sevgiden yoksun, sıkılmakta olan bir ailenin portresi üzerinden yoğun ve etkileyici bir toplumsal eleştiri sunuyor.
Rusya’ya dair karanlık öyküleri ve donuk sinematografisiyle, yeni bir tür sosyal gerçekçi tavrın içinde olan Zvyagintsev, senaryosuna katkıda bulunduğu bu yeni filminde, toplumsal hayatımızın zaaflarından biri olan sevgisizliği ele alıyor.
Yine karanlık, çıkışsız ve umutsuz bir öyküyle karşımıza çıkan Rus usta, şiddetle, kavgayla ve sevgisizlikle yoğrulmuş, hayalleri kırılınca ağlamayı bile unutmuş bir toplumun portresini post-modern bilgi çağı filtresinden çiziyor.
”Sevgisiz”in Cannes’daki basın toplantısında, Zvyagintsev’in şu cümlelerini not etmiştim : ”Eğer filmim mukayese edilecekse, İngmar Bergman’ın altı bölümlük televizyon dizisi ”Evlilik Hayatı Sahneleri(1973)” ile kıyaslanmasını isterim. Konuları farklı dönemlerde geçse de, farklı karakterlere sahip olsalar da, her iki filmdeki kahramanların ortak noktası, kendilerinden şüpheye düşen şehirliler olmaları. Tolstoy, bütün romanlarında evliliğe giden yolu anlatır. Ben, izleyiciye düğünden sonra yaşananları anlatmak istedim.Toplumdaki empati eksikliğini, arka plana politik bir konsepti yerleştirerek işlemek istedim.
Günümüz Rusya’sını metaforlar aracılığıyla eleştirme prensibini ”sevgisiz”de de sürdüren yönetmen, içinde yaşadığı yozlaşmış, çürümüş, hayati değere sahip kurumları ardı ardına işlevsiz hale gelmiş Rus toplumunu otopsi masasına yatırıyor.
İlk uzun metrajlı filmi ”Dönüş(2003)” ile Venedik’te Altın Ayı Ödülü kazanan Andrey Zvyagintsev, ikinci filmi ”Sürgün(2007)” ile Cannes’da Konstantin Lavronenko’ya En İyi Erkek Oyuncu ödülü’nü kazandırdı.
Yine Cannes film festivali’nin Belirli Bir Bakış Bölümü’nü de, Jüri Özel Ödülü sahibi 3. filmi ”Elena(2011)”dan sonra, Rus yönetmen ”Leviathan(2014)” ile En İyi Senaryo ödülünü ülkesine götürdü.
Kısa Özet : Aşkları sona ermiş, boşanmanın eşiğinde olan genç bir çift, Annesinin baskısından kurtulmak için genç yaşta sevmediği bir adamla evlenen Zhenya, doğurduğu ama hiç bir zaman sevmediği 12 yaşındaki oğlu Alyosha’nın, yeni kuracağı evde kendisi için bir yük olacağını düşünür.
Tanıştığı yakışıklı ve zengin bir erkekle yeni bir evliliğin eşiğindedir. Kocası Boris, evliliklerinde genç bir kadınla yaşadığı ilişkiden ikinci kez baba olmak üzeredir.
Her ikisininde sevmediği ve yeni hayatlarında istemediklerini açıkça ifade ettikleri, ebeveynlerinin şiddetli bir münakaşasında bir yetimhaneye terk edileceğini anlayan Alyosha, çareyi evden kaçmakta bulur.
Hayatı boyunca sevgisizlik içinde yaşattıkları, anne ve baba olarak desteklemedikleri oğullarının ansızın ortadan kaybolmasından sonra, arama kurtarma ekiplerine katılan Zhenya ve Boris, yürütemedikleri evliliklerini sorgulamaya başlar.
Alyosha, birbirlerini görmeye tahammülü olmayan, birbirlerine karşı olan nefretlerini gizlemeyen ikiliyi bir araya getirmişti.
Arama çalışmaları sonuç vermezken ebeveynler geçmişteki eylemleriyle çocuğu karanlık bir sona sürüklediklerinin farkına varırlar..
Film, bu yönüyle işlevini kaybetmiş kamu kurumlarına, teknolojiye boğularak birbirlerinden kopmuş bireylere ve nesilden nesile aktarılan travmaya ayna tutuyor.
”Sevgisiz” onca acı ve dramı sergiledikten sonra, acımasız ve ironik bir ”HAYAT DEVAM EDİYOR” tespiti ile noktalanıyor.
Filmi, tüm ebeveynlerin izlemesini tavsiye ediyorum, kaçırmayınız.
