İstanbul Film Festivali Yıldız Tablosu
Bir festival sona yaklaşırken…
Güzel bir festival yaşıyoruz. Bir yandan canlanan, yeniden yaşama dönmüş gözüken Beyoğlu’nda, Atlas ve Beyoğlu sinemalarında dostlarla birlikte, o herbiri farklı filmleri izlemek… Öte yandan, bize çok yakın olmasının verdiği avantajla sık sık gittiğimiz Zorlu’daki sevimli salonda yine tanıdık yüzlerle buluşmak, yeni arkadaşlar edinmek…
Ve dünyanın dört bir yanından gelen onca filmi kimi zaman heyecan ve keyifle, kimi zaman belli bir düş kırıklığı ile, ama sonuç olarak hep bir şeyler keşfetmenin zevkiyle birbiri ardına izlemek… Ve deyim yerindeyse sinemaya doymak…
Filmlerde üç ana tema
Bu yıl filmlerde bence üç ana tema öne çıkar gibiydi. Bir yandan sinemanın o bitmek bilmeyen özel türü: büyüme filmleri. Yani genç insanların çok özgün yaşamlarına dayanan o özel dönemin içten öyküleri.
Öte yandan, eşcinsel temasının dikkat çeken başkaldırısı. Sinemanın pek anlatmadığı o özel öykülerin düzeyli filmlerde ve yaşanmışlık duygusuyla karşımıza gelmesi.
Öte yandan ise, tiyatro sanatına ve ona farklı biçimde yaklaşma çabasına yer veren filmler .Ve kimi zaman bu iki, hatta üç türü kendi içinde harman eden yapımlar..
Birkaç temanın bileşimi
Gençlik ve büyüme üzerine gerçekten ilginç filmler vardı. Fransa’dan Siyah Nehir, Marvin, Atölye… İtalya’dan Saf Kalpler… ABD’den Madeline Madeline’i Oynuyor, Cumartesi Grubu…İngiltere’den Lean on Pete… Polonya’dan Bir zamanlar Kasım’da, Kolombiya’dan Katili Öldürmek gibi.
Bunlardan bazıları ayni zamanda eşcinselliği de konu ediniyorlardı. Cumartesi Grubu veya Marvin gibi. Ayrıca bu tema başka filmlerde de vardı: Romanya’dan Bir Mahalle Hikayesi, Fransa’dan Çılgın Yıllarımız, Paraguay’dan Mirasçılar…
Marvin ve Madeline
Marvin çok ilginç bir örnekti ayrıca…Anne Fontaine’in filmi, büyüme ve ‘gay’lik temalarına tiyatro sanatını da ekliyordu. Tıpkı Çılgın Yıllarımız veya Atölye gibi. Josephine Becker imzalı Madeline Madeline’i Oynuyor ise, önceleri itici gözüken anlatımına sonradan müthiş bir enerji ve tazelik katarak ve bir büyüme öyküsüne tiyatroyu çok özgün biçimde yerleştirerek, en iyilerden biri olmayı hak ediyordu.
Benim şu ana dek görebildiğim 25 kadar filmden en iyileri olarak Madeline’in yanısıra Robert Schwentke imzalı siyah-beyaz savaş filmi Yüzbaşı, Savi Gabizon imzalı İsrail filmi, acı aile komedisi Hasret ve de Eric Clapton belgeselini sayabilirim.
Düşkırıklıklarım
En büyük düş kırıklığım belki Taviani kardeşlerin son filmi Hesaplaşma oldu. Savaş üzerine bu iddialı film, bir tür gösterişli müsamere gibi geldi bana…
Ayni biçimde övgülere ve ödüllere boğulmuş polisiye You Were Never Really Here, denetimsiz Latin güldürüsü Abrakadabra, son derece sıkıcı bulduğum Mirasçılar da buna eklenebilir.
Çok sevdiğim Alman yönetmeni Christian Petzolt’un Transit adlı savaş öyküsüyse, bence başyapıt olmanın sınırına gelip geçen bir yapım olarak görece bir düşkırıklığı oldu.
Bu filmlerin birçoğu sinemalara gelecek. Yılmaz Güney belgeselinden ve başka filmlerden o zaman uzun uzun söz edebileceğiz.
Ve işte bir Yıldız Tablosu:
FESTİVAL FİLMLERİ YILDIZ TABLOSU
HASRET X X X X
MADELİNE MADELİNE’İ OYNUYOR X X X X
ERİC CLAPTON X X X X
YÜZBAŞI X X X X
ÇİRKİN KRAL’IN EFSANESİ X X X
LEAN ON PETE X X X
CUMARTESİ GRUBU X X X
SAF KALPLER X X X
MARVİN X X X
ÇILGIN YILLARIMIZ X X X
TRANSİT X X X
BİR ZAMANLAR KASIMDA X X X
YOU WERE REALLY NEVER HERE X X
ATÖLYE X X
SAVAŞ TİYATROSU X X
KATİLİ ÖLDÜRMEK X X
SİYAH NEHİR X X
ABRAKADABRA X X
BİR MAHALLE HİKAYESİ X X
HESAPLAŞMA X
MİRASÇILAR X
