50 M2

50 m2 yayınlandığı andan itibaren hem övgü hem de yergi almaya başladı. Bazılarına göre Netflix’e yaptığımız en kaliteli ikinci proje bazılarına göre amatör bir işten farksız. Hiçbir konuda bir orta noktamız olmadığı gibi bu konuda da maalesef yok.

50 m², son dönemde çok popüler olan sosyal medyada paylaşılma hastalığına baştan sona kadar yakalanmış. 50 m², çok didaktik bir anlatıma sahip olmanın yanında sosyal medyada dolaşıma girmesi için çok sayıda beylik laf barındırıyor. Bu sosyal medya kovalama işi tıpkı diğer projelerde olduğu gibi burada da dizinin akışına zarar veriyor. Ana fikirden kopup daha çok o söz üzerine odaklı bir akışın içerisinde kaybolup gidiyoruz.

Dizinin yaratıcısı Burak AKSAK , kaliteli işlerine hiçte yabancı olmadığımız bir isim. Bundan önce ”Leyla ile mecnun” ve ”Ben de özledim” gibi projelerin senaristliğini yapmış rüştünü ispatlamış bir isim.

Ben senaristin Burak Aksak olarak açıklandığı ilk an bayağı umutlanmıştım. Zira televizyon formatlarımız ve haftalık 180 dakika yetiştirme dayatması içerisindeyken yarattığı şahane işlerden sonra haftalık yazdığı senaryonun neredeyse ¼’ne yakın bir bölüm senaryosu yazıp Dünya genelinde yayın yapan bir platformda ilk işinin bayağı iyi bir şey olacağını düşünmüştüm.

50 m², çocukların yetişme koşullarından etkilenmesine bireylerin aile baskısı altında kalmalarına ailelerin çizdikleri sınırlarda yaşamak zorunda kalıp hayallerini feda etmelerine artık geçmişte kalan mahalle kültürüne ve suç dünyasına değiniyor.

50 m2 kısa bir koşuşturmadan sonra yakalanan bireye ana karakterin havalı sözler sarf ettiği sahneden sonra hızlı bir açılış yapıyor.

Bu açılış sahnesi aslında nasıl bir proje izleyeceğimizin ön gösterimi gibi de oluyor diyebiliriz. Arayışta olan eli silahlı bir bireyin hafif absürt komediye kaçan havalı cümlesi ve ateş.

Gölge’nin ateş etmesiyle ve kendini arayışıyla başlayan dizi John Wick’in Türkiye şubesi olarak ilerlemeye devam ediyor – onun köpeği bunun da kayıp ailesi ve bulduğu bir çocuk var-. Karakter ailesini bulmanın peşinde giderken çalıştığı kişinin aslında zannettiği kişi olmadığı gerçeğiyle yüzleşip kendini hiç ummadığı bir yerde bulması ve karakter gelişimini tamamlamaya çalıştığı kronolojik bir sıralamayla ilerliyor –arada flashback sahneler bazı olayların çözümüne yardımcı oluyor-.

Gölge’nin ailesini onlarla alakalı şeyleri saklayan ama gölge’yi yanına alıp büyüten kirli işlerinde kullanan servet, servet’in peşinde olan mümtaz’ın ve gazetecinin doğrudan gölgeyle iletişime geçmeleriyle hikaye başlıyor.

Gölge (Engin ÖZTÜRK), Servet’in kirli işlerini yaparken ailesini bulmanın yollarını arıyor. Servet, ondan ailesini saklıyor. Mümtaz’da Servet’in silahlarını elinden almak istiyor. Gazeteci, Servetten babasının intikamını almak için Gölge’ye ailesiyle alakalı bilgi vermesi karşılığında Servet’in açığını istiyor ve tüm bu olayların ortasında araya muhtar giriyor. Gölge, Servet’le alakalı gerçeği öğrendikten sonra ondan kopup ailesinin peşine düşüyor muhtar onu farklı bir birey sandığı için yardımcı oluyor evine alıyor. Gölge bu sayede muhtar’ın ailesiyle tanışıyor bunun yanında mahalleliyle daha yakın ilişkiler kuruyor. Mahalle’nin tamamını almak isteyen mafyayla başta iyi geçinip sonra mahalleliyi sevdiği için ters düşüyor.

Aslında Burak AKSAK yine bu dizide olan konuların çok yakınlarını daha önce yaptığı bazı projelerde işledi örneğin ”Bana masal anlatma” ve ”Kara bela” filmlerinde. Lakin buna birde gölge karakterinin özelliklerini klişelerden seçmesi dizinin keyfini daha önceki projelerini izlemiş olanlar için biraz kaçırıyor. Gölge’nin özgün yanlarını ve aktarmak istediği mesajları doğru bir sinema diliyle aktaran Burak Aksak sadece gölge karakterini değil diğer karakterleri de cılız birer yan karakter olarak bırakmıyor hepsine ait güzel hikayeler oluşturuyor.

Muhtar (Cengiz Bozkurt) daha mahalle ve insan yanlısı yönleri üzerinden en son 90’lı yıllarda gördüğümüz komşuluk olgusunu ve o olgunun bitişinin aslında çok ta iyi olmadığını vurguluyor.

İmam (Murat Kılıç) karakteri üzerinden camilerin doğru amaçla kullanıldığında topluma nasıl bir yarar sağlayacağını ve tıpkı Bir başkadır dizisinde olduğu toplumsal uzlaşının mesajları veriliyor.

Civan (Özgür Emre Yıldırım) karakteri üzerinden hayatımızdaki eksiklerle yüzleşip kendimizi olduğumuz gibi kabul etmenin mesajı veriliyor. Zira özellikle son dönemde sosyal medyanın aktif olarak hayatımıza dahil olmasından dolayı estetik ameliyatları arttı herkes kendinde bir kusur bulup düzelttirmeye çalışıyor kendimizle tam olarak barışık bireyler olmamızın önüne bir şekilde geçilmiş oluyor – ben de boy uzatma ameliyatı mı olsam acaba diye düşünüyordum iki hafta önceye kadar-.

Dilara (Aybüke Pusat), aslında bu karakter hepimizi yansıtıyor diyebilirim. Hepimiz hayatımızın bir noktasında olan bir şeyden dolayı kendimizi sorumlu tutup hayallerimizin veya o dönemki planlarımızın bazılarını feda etmişizdir. O bohemliği duygusal yıpranmayı uzunca bir süre üzerimizden atamayıp olmak istediğimiz yerden işten çok farklı alanlar ve yerlerde olmuşuzdur. Dilara da tam olarak böyle bir karakter.

Servet (Kürşat Alnıaçık) filmlerin ve dizilerin klasik kötü karakteri. Bir çocuğun hayatının yıkımına sebep olur onu yanına alıp kendi çocuğu gibi yetiştirip pis işlerinde kullanıyor.

Son olarak bildiğiniz gibi Netflix’in dizilerini 1 sezonda bitirememe hastalığı var. Burada da onu görüyoruz klasik olarak dizi uzatılmak için uzatılıyor. Gölge karakter evrimini tamamlıyor aile sıcaklığıyla büyüse nasıl bir birey olacağını hepimize gösteriyor yanlarında kaldığı kişilere vefa borcu için tehlikeye atılıyor.

Yönetmen : Burak Aksak, Selçuk Aydemir

Senaryo : Burak Aksak

Görüntü Yönetmeni : Ferhat Uzundağ

Kurgu : Burak Yerlikaya

Oyuncular : Engin Öztürk, Aybüke Pusat, Cengiz Bozkurt, Yiğit Kirazcı, Tolga Tekin, Gürkan Uygun, Kürşat Alnıaçık, Murat Kılıç, Özgür Emre Yıldırım, Tuncay Beyazıt, Tuğçe Karabacak, Hasan Yalnızoğlu

Türkiye / Gerilim-Komedi-Dram / 8 Bölüm 45 Dk.