The Suicide Squad: İntihar Timi

İntihar Timi, kanlı aksiyon ve kesici hiciv’in çılgın bir karışımıdır.

Hevesli Ayer‘in İntihar Timi öyle bir felaketti ki, devamının başlığında yazar-yönetmen James Gunn‘ın 2016 filmini kolektif hafızamızdan tamamen silmek istediğini anlatan “the” ifadesini görmemek elde değil. Eğer öyleyse, sadece bu görevde başarılı olabilir. Ayrıca, The Suicide Squad‘ın öncülü, tek kullanımlık süpervizörlerin gizli operasyonlar için askere, filmi bir devam filmi olmaktan çok, bir ana fikrin yeni bir yinelemesine dönüştürüyor.

Gunn, en başından itibaren, DC mülkünün komedi ve politik olasılıklarını, Ayer‘in, Domuzlar Körfezi istilası‘nın aşağı yukarı bir versiyonunu sahneleyerek filmin anlatısını kuracak kadar ileri giderek yaptığından çok daha fazla kavradığını gösteriyor. İntihar Kulübü’nün şüpheli süper güçlere sahip üyeleri, ABD hükümeti tarafından, Amerikan yanlısı diktatörü milliyetçi bir darbeyle devrilmiş olan Latin Amerika ülkesi Corto Maltese‘ye gönderilir ve görevleri, gerçek Körfez kadar ani ve gülünç bir şekilde yanlış gider.

Bir dizi anti-kahramanımızın vahşice dağıtılmasına neden olan istiladan sonra, film Harley Quinn (Margot Robbie) ve keskin nişancı suikastçı Bloodsport’u (ilk filmden Will Smith‘in Deadshot’ını dikkat çekici bir şekilde kanalize eden (Idris Elba) içeren yeni bir tuhaf karakter kadrosuna yerleşiyor. İronik olarak adlandırılan şoven Barışçı (John Cena), kemirgenleri kontrol eden Ratcatcher (Daniela Melchior), inanılmaz derecede şaşırtıcı Puantiyeli Adam (David Dastmalchian) ve Nanaue (Sylvester Stallone) adında dev bir konuşan köpekbalığı. İlk filmin kadrosundan çok daha yabancı olan bu ekip, Gunn‘ın Ayer‘in tembel ırksal klişelerini ve aksiyon filmi klişelerini, onun PG-13 Marvel filmlerinde yakalayabileceğinden daha kötü bir alaycılık damarıyla takas eden senaryosunun mizahından ölçülemez ölçüde yararlanıyor.

MCU’nun kendi Guardians of the Galaxy filmlerini bile tanımlayan pop-kültürel referanslara aşırı güveninden büyük ölçüde kaçınan Gunn, çağdaş gişe rekorları kıran şakaları 1980’lerin dost filmlerinin daha ırkçı tonuna daha yakın bir etik aracılığıyla filtreleyen yakıcı değiş tokuşları tercih ediyor. The Suicide Squad boyunca , tüm ileri geri hareketler arasında gerçek ve tutarlı bir gerilim varmış gibi hissettiriyor ve takdire şayan bir şekilde, film yapımcısı Deadpool ve devam filmine damgasını vuran sinir bozucu meta-mizahın içine girmeden bir öz-farkındalık ipinde yürüyor.

Daha da hoş bir şekilde Gunn, Troma köklerine geri dönmek için filmin R notunu bir bahane olarak kullanıyor ve Suicide Squad‘ın yarı acımasız, yarı absürt doğasını nefis kanlı terk edilmiş bir mülk olarak gösteriyor. Filmin aksiyonunun çoğu, daha özenle güçlendirilmiş karakterler için bilgisayar efektleriyle süslenmiş olsa da, pratik amaçlar için süper kahraman filmlerinde zorunlu hale gelen animasyonlu kan yerine gerçek kan pullarının kullanımına kadar canlandırıcı bir fiziksellik yayıyor. Bu sahneler için kamera çalışması, son derece akıcı olmasa da tutarlıdır ve kapsamlı dublör çalışması, kaçınılmaz son perdenin bile, tüm süper kahraman filmlerinin son 25 dakikada dönüştüğü muhteşem CGI’ya dönüşmesini sağlar.

Yine de Gunn‘ın filminin gözle görülür bir şekilde yumruk attığı zamanlar var. Kayıt dışı Amerikan müdahalelerini keşfetmesi, Marvel’in Pentagon onaylı filmlerinden bir veya ikisi dışında hepsinden daha gerçek sosyal yorumlara çok daha yakın. Hatta Suicide Squad programının hükümet başkanı Amanda Waller’ın (Viola Davis) bugüne kadar süper kahraman filmlerinde gerçekten sinir bozucu ve kınanması gereken birkaç kötü adamdan biri olduğunu çok daha net bir şekilde ortaya koyuyor. Ancak The Suicide Squad bir süper kahraman filmi olduğu için, ekibin yalnızca yabancı bir ülkeyi istikrarsızlaştırması yeterli değildir ve bir parça ölümcül biyoteknoloji ile uğraşmaya geçiş, filmin Amerikan sömürge sonrası dış politikasına yönelik eleştirisinin odağın içine girip çıkmasına neden olur.

Başka bir yerde, filmin en acımasız, keskin sahnelerinden birinde, ekip, yeni rejimi destekleyip desteklemediklerini bile öğrenme zahmetine girmeden, silahlı yerlilerden oluşan bir köyü acımasızca delip geçiyor. Ancak, “gerçek” düşmanla savaşma uğruna travmalarını tamamen geride bırakan katliamdan kurtulanlar tarafından kısır hiciv hemen kesilir.

Bununla birlikte, Suicide Squad, Cathy Yan‘ın Yırtıcı Kuşlar‘ı ve Zack Snyder‘in Adalet Ligi‘nin ardından, bir zamanlar kuşatılmış DCEU için bir başka heyecan verici zafer. Gunn artık Big Two çizgi roman şirketlerinin her ikisi için de filmler yaptığı için, Warner Bros.’un film yapımcılarına Disney’den daha fazla hareket alanı sağladığı argümanı nihayet doğru bir şekilde değerlendirilebilir. Gunn‘ın Guardians of the Galaxy filmleri, bugüne kadarki en farklı ve eğlenceli MCU girişlerinden ikisi, ancak The Suicide Squad, kanlı aksiyonu ve kesme hiciviyle, tüm engellenmemiş, zorlayıcı cafcaflılığıyla gerçekten vizyonunun bir ifadesi gibi geliyor.

Yönetmen / Senaryo : James Gunn

Görüntü Yönetmeni : Henry Braham

Kurgu : Fred Raskin, Christian Wagner

Müzik : John Murphy

Oyuncular : Margot Robbie, İdris Elba, Viola Davis, Jai Courtney, Joel Kinnaman, John Cena, David Dastmalchian, Daniela Melchior, Steve Agee, Flula Borg, Peter Capaldi, Sean Gunn

ABD / Aksiyon-Macera / Komedi / 132 Dk.