Zuhal
Zuhal Değil Nihal…
Bu başlığın nedeni var. Öncelikle geçen seneye kısa bir yolculuk yapalım. “Zuhal” filmi ile 1981 doğumlu başarılı oyuncu “Nihal Yalçın” bence de doğru bir tercihle 2021 yılı Antalya Altın Portakal Festivali’nden en iyi kadın oyuncu ödülü ile dönmüştü. Ancak ödül takdiminde bilindiği üzere “Tamer Karadağlı” ile tatsız bir olay yaşanmıştı.
Basınımızın magazin merakı nedeni ile bu duruma tepki gösteren Yalçın, bu mutlu gününde “Tamer, önüme geçmesin” diye ricada bulunmuştu. Ve uzun bir gecikme ile bu hafta sınırlı salonda vizyona giren, ilk uzun metrajlı filmini çeken Nazlı Elif Durlu’nun yönettiği “Zuhal”, cümlenin tam ortasından konuşmak gerekirse bir Nihal Yalçın filmi…
Apartmanda Bir Kedi Miyavlar ve…
Zuhal, avukat olarak iyi bir gelir durumuna sahip, İstanbul’da-muhtemelen Göztepe’de- bir apartmanda tek başına yaşayan bir kadındır. Annesi (Nur Sürer) ile sorunları olan, sevgilisinin de Dubai’de bir iş görüşmesinde olduğunu anladığımız, yalnızlığını sonuna kadar hissettiren biri görünümündedir. Evindeki odaya sığdırılamayan dolabın yüklenmesindeki aksaklığı bile önemsemeyen, diğer apartman sakinleri ile diyalogda sıkıntıları da bulunan, kendi halinde biridir.
Buraya kadar çoğu günümüz modern hayatında yabancısı olmadığımız apartman sosyete yaşantısını görmekle beraber, bir gün duyduğu kedi sesi o huzurlu, konforlu alanını yok eder. Kediyi kime sorsa kimseyi böyle bir canlının varlığına inandıramaz. Cinselliği bile tek başına, sevgilisinin telefonu ile erotik hazlarla yaşayan biri olarak sığındığı tek kapı kapıcı dairesinin sakinleridir.
Ses ve Huzursuzluk…
Film, bize dışarıdan gelen bir “ses” etrafında iletişim sorunları yaşayan Zuhal’in ses nedeni ile yaşadığı huzursuzluğunu giderme çabasını çeşitli sahnelerde gösteriyor. Ama esasında apartmandakiler kedi sesine yoğunlaşmayı önemsemeyecek denli ziyadesiyle gürültülüdür zaten. Apartman toplantıları, bazı sakinlerin çocuklarının kendisine musallat olması, hepsi birden Zuhal’a apartmanı daha da ve adım adım boğucu hale getirir. Ayraca herkeste bir huzursuzluk sezilir.
Bebekli anneler, sevgilisiyle tartışan gençler ve hatta dolabı taşıma taahhüdüne uymayan esnaflar. Ve kısa bir dış sahnede de taksiciler… Tüm bunlar olurken aklımızda hep o soru yankılanır: Zuhal’in duyduğu o miyavlamalar hayal mi yoksa gerçeklik mi? Hayal ise şayet, Zuhal dünya yükünü taşıyamadığından mı bu soruna muhataptır yoksa bunlar tüm beyaz yakalının başına gelebilecek yorgunluk alameti midir?
Senaryosunu yönetmen Durlu ile birlikte bu senenin bol ödüllü yönetmeni Ziya Demirel’in yaptığı “Zuhal”, karanlık bir apartman atmosferinde, psikolojik ögeleri ve ironiyi kamera dünyasına sığdırmaya çalışıyor. Duvarın ötesinde yaşanan sesin gerçekliği etrafında bireyin dışarıyla kuramadığı sağlıklı iletişimi bir yere kadar başarıyla sunuyor. Bunu belki de filmi her yanı ile taşıyan Nihal Yalçın’a borçluyuz. Yalçın, filmin her şeyi. Kısa bir hafif çatlak rolüyle Şebnem Sönmez ve Nur Sürer gibi isimlerin de başarılı performansları görülmeye değer.
Alexander Lawrence ve Yusuf Tan Demirel’in eli ürünü müzikler de özellikle kedi seslerinin başladığı anlarda caz formatındaki ezgileriyle ironiye belli bir katkı sunuyor. Ancak film başında karakterlerin daha vurucu yansımasına engel, yavaş ilerleyen ve bazı anlarda artık durağan tekrarları yansıtan haliyle yer yer tökezliyor ve sonunda derinlikli eleştirel bir estetikle bize tokat atmasını beklerken bir anda yüzeysel bir tatla film sona eriyor.
Haftanın önemli yapımlarından “Zuhal”, konusundan ziyade Nihal Yalçın’ın o her kalıba girebilen enfes oyunculuğu itibariyle haftanın atlanmaması gereken yerli yapımlarından. İzleyin…
Yönetmen : Nazlı Elif Durlu
Senaryo : Ziya Demirel, Nazlı Elif Durlu
Görüntü Yönetmeni : Sebastian Weber
Kurgu : Buğra Dedeoğlu, Selda Taşkın
Müzik : Yusuf Tan Demirel, Alexander Lawrence
Oyuncular : Nihal Yalçın, Nur Sürer, Fatih Al, Sadi Celil Cengiz, Şebnem Sönmez, Serpil Gül, Aysan Sümercan, Burcu Halaçoğlu, Sarp Aydınoğlu, Sencar Sağdıç, Ilgaz Kocatürk
Türkiye / Dram / 88 Dk.
