Ballad of a Small Player
Duyusal olarak tatmin edici, duygusal olarak orta
Ballad of a Small Player, Berger’in sinema dilinde maksimalist bir açılım. Berger, alt metinleriyle birlikte ve derinlikli öykü anlatmayı değil, görüntü ve sesi konuşturmayı seçiyor; estetik cesaret gerektiren bu tutumla, riskli ama duyusal bakımdan tatmin edici, duygusal olarak ortalama, bir sinema deneyimi yaratıyor.
Edward Berger’in Ballad of a Small Player filmi, yönetmenin filmografisinde belirgin bir estetik yön değişimini işaret ediyor. All Quiet on the Western Front ve Conclave’deki disiplinli yapıdan sonra Berger, Lawrence Osborne’un romanını Makao’nun neon ışıkları altında sinemaya uyarlarken, filmini “duyulara saldıran bir pop opera” diye tanımlıyor; baştan sona duyusal uyarımı amaçlayan bir seçim.
Görüntü yönetmeni James Friend ile Berger’in kurduğu Makao vizyonu, filmin en güçlü yanlarından biri. Kent, kendi başlarına ayrı dünyalar olan dev gökdelenler, her yeri kaplamış neon ışıkları ve renk panayırı mekânlarla tasarlanmış. Yağmurlu sokaklar, nem, illa ki yansıtıcı nesnelerin olduğu ortamlar, yansımalar ve kocaman kumarhanelerin geniş salonları yalnızca arka plan değil anlatının taşıyıcısı, aktarıcısı da.
Berger’in yansımaları yoğun kullanımı, Lord Doyle’un (Colin Farrell) parçalı kimliğini görsel olarak çoğaltıyor. Her yansıma, karakterin sahte “Lord” kimliği ile gerçek “Reilly” benliği arasındaki karmaşayı görünür kılıyor.
Volker Bertelmann’ın gürleyen notaları ve yaylılarla kurduğu dramatik müzik, filmin duyulara hitap eden evrenini tamamlıyor. Minimalizm yerine maksimalizmi tercih eden bu yaklaşım, Makao’nun sentetik görkemiyle uyum içinde. Ses tasarımı, kumar ortamının aralıksız uyarımını aktararak bağımlılık deneyiminin işitsel bir karşılığına dönüşüyor.
Colin Farrell’ın başarımı ise filmin duygusal ve düşünsel merkezini oluşturuyor. Varlıklı bir aristokrat kılığına giren yoksul sahtekâr Lord Doyle, Farrell’ın elinde çok katmanlı bir figüre evriliyor. Özellikle Dao Ming’le (Fala Chen) kurduğu bağda karakter derinlik kazanıyor. Suçluluk ve ar duygusu ortaklığıyla da birbirlerine dayanak olma potansiyeline sahip bu ikilinin bağımlılık döngüsündeki yerleri de elbette acınacak biçimde belirgin.
Tilda Swinton’ın Cynthia Blithe’ı ise başka bir tonda işliyor. Karakterin karikatürize edilmenin eşiğinde biçimlenişi, Makao’nun gerçeküstü atmosferini güçlendiriyor. Blithe, kanlı canlı bir dedektiften çok kapitalizmin yürüyen, görsel olarak gayet estetize edilmiş simgesi.
Romanın sahip olduğu söylenen Dostoyevski’yi andıran felsefi yükü, Berger’in elinde görsel-işitsel bir ağırlığa çevrilmiş.
Jenerikteki Doyle ile Blithe’ın sürpriz ama görünce beklemiş olduğumuzu fark ettiğimiz dans sekansı, estetik stratejinin en hoş uygulaması. Önce Cynthia’nın dans motiflerini yönlendirişi, ardından güreşe, boksa varan yakınlık sonra da kuklalık…
Ballad of a Small Player, Berger’in sinema dilinde maksimalist bir açılım. Berger, alt metinleriyle birlikte ve derinlikli öykü anlatmayı değil, görüntü ve sesi konuşturmayı seçiyor; estetik cesaret gerektiren bu tutumla, riskli ama duyusal bakımdan tatmin edici, duygusal olarak ortalama, bir sinema deneyimi yaratıyor.
Yönetmen : Edward Berger
Senaryo : Rowan Joffé
Görüntü Yönetmeni :James Friend
Kurgu : Nick Emerson
Müzik : Volker Bertelmann
Oyuncular : Colin Farrell, Tilda Swinton, Alex Jennings, Chik-Ka Lai, Alan K. Chang, Margaret Cheung, Jason Tobin, Fala Chen, Deanie İp, Selena Fong, Christina Yong
İngiltere / Psikolojik Gerilim-Gizem-Suç-Komedi / 100 Dk.
