Tut Yüreğimden Anne
Tut Yüreğimden Anne filminin yönetmen koltuğuna 1981 Yalova doğumlu Burçin Aydın ve Bülent Aydoğan birlikte oturmuş. Tut Yüreğimden Anne, iki yönetmeninde uzun metraj ilk filmleri olma özelliğini taşıyor. Tut Yüreğimden Anne, basit bir televizyon filminden öteye gidemiyor ne yazık ki.. Bunda yıllardır Tv dizilerinde çalışmalarının etkisi büyük tabiki. Bu nedenle ikilinin, önlerinde katedecek çok uzun yolları ve yiyecek kırk fırın ekmekleri var. Kendilerini biran önce olumlu yönde güncelleyip geliştirmeleri gerekiyor.
Filmde, iki çocuklu orta gelirli bir ailenin, biri otizmli diğeri sevgiye aç çocukları ile olan ilişkileri hikaye ediliyor. Hikaye, sağlıklıyım diyen her ailenin başına gelebilecek bir durum. Sağlıklı bir çiftin engelli bir çocuğu dünyaya gelebilir yada sonradan engelli olabilir. Önemli olan bu süreci, Alah’dan diyerek kadere teslim olmadan doğru bir şekilde yönetebilmek. Engellilerin, günümüz dünyasında her alanda, sağlıklı olan milyonlarca insandan daha çok başarılara imza attıkları tartışılmaz bir gerçek.
Filmde, otizmli doğan küçük kızı annesi bıkmadan yılmadan koruyup eğitmeye çalışırken, çocuğunun hastalığını bir türlü içine sindirip kabullenemeyen baba ve sevgi açlığı çeken oğullarının dramı yürek burkuyor. İnsanların vicdansızlığını anlatmak için konulan dolmuş sahnesi bana göre sakil durmuş ve akış içerisinde sırıtmış. Annenin, otizimli kızının kalabalıktan ürküp bağırması sonucunda onu oturtmak için yer istemesine rağmen yer vermeyen 30’lu yaşlardaki adam ve dolmuştaki diğer yaşlı başlı insanların (çoğu kadın) anneye hakaret etmesi, akabinde dolmuş şoförünün yolcuları rahatsız ediyor diye yolda durup indirmesi bence biraz fazla abartılmış gibi geldi. Evet, gittikçe vicdansızlaşıyoruz, yozlaşıyoruz ama henüz o kadar abartıldığı kadar değiliz diye düşünüyorum. Üstelik, dolmuşun içindekilerin hepsi çoluk çocuk sahibi belli bir yaşın üzerinde insanlar. Türk insanının bu gibi durumlarda hassas ve vicdanlı olduğu kanaatindeyim. Bu kadar yerin dibine sokulmamalıdır diye düşünüyorum.
Senaryodan ve kurgudan kaynaklanan hatalar öykünün vurucu olmasının önüne geçiyor. Otizmli çocuğu ve ailesinin yaşamlarını irdelerken esas anlatmak istediği konu olan sevgi açlığına odaklanmakta zorluk çekiliyor. Oyunculuklar ise abartılı. Halbuki, dram rolü oynamak komedi rolü oynamaktan kolaydır. Bunun suçunu oyunculara yüklemek hata olur. Suç yönetmende. Sen oyunculara nasıl gösterdiysen oyuncular öyle oynar. Bildiğiniz gibi oynayın dersen onlarda abartırlar doğal olarak. Müziklerde bir felaket. Fonda dram müziği vereceğim diyerek Ahmet Kaya’nın şarkısını koymak tuhaf geldi bana. Tut Yüreğimden Anne bestesi de ne yazık ki yüreklerimize dokunup dinleyeni etkileyemiyor. Öyle bir beste olmalı ki film bittiğinde kulaklarımızda yer etsin, yüreklerimize dokunsun ve rahatlıkla mırıldanabilelim.
Filmde, oyunculuk olarak beğendiğim tek isim 1998 doğumlu Janberk Nak oldu. Sade ve ışık vaadeden bir oyunculuğu var. Şansı açık olsun kardeşimin.
Sözün özü: Sosyal konulara parmak basan ”Gerçek Kesit” filmlerinden hoşlanıyorsanız bu filmi göz yaşları içerisinde izleyebilirsiniz.
Sayın Yazar,sizi federasyon yönetim kurulu ve Vakıf bşk olarak otizmli bir çocuğumuzla toplu taşımaya bindirmeyi talep ediyorum,bir kez binin yada Google da minüsten atılan otizmli yazın,flim sahnesinin ne kadar gerçek olduğunu anlarsınız,bizleri evlatlarımızın engeli değil,toplumun acımasızlığı yormaktadır.Arzu Gökçe/12 yaş otizmli bir kız annesi!
Todev vakfı Bşk/Odfed yönetim kurulu üyesi
Sayın yazar ben de otizimli bir çocuk annesi olarak sizi engelli ailelerin neler yaşadığını anlayabilmek için bir kaç fırın ekmek yemeğe davet ediyorum. Birgün merak ederseniz rehabilitasyonda ki ailelerle bir konuşun
Toplu taşımalar parklar kapalı mekanlarda neler yaşıyoruz ve nasıl karşılanıyoruz
Yazar filme ön yargılı yaklaşmış… Maalesef ki minibüs sahnesi gerçek ve yine Kartal hattı minibüsünde yaşanan bir olay. Filmde yine de toplumsal olarak kimseye saldırılmamış ve rencide edilmemiş. Bu yazıyı yazmadan önce rehabilitasyon merkezlerini biraz araştırın, ziyaret edin ve deneyim kazanın.. Hani derler ya uzaktan davulun sesi hoş gelir diye size de öyle olmuş. Eleştirmek kolay, daha iyi bir film yapın o halde sizde!…
Filimin konusu maalesef günümüz toplumunun ciddiye alınacak kadar büyük bir bölümünün hayat hikayesidir ve o zorlukları biz otizimli aileleri yaşıyoruz ve bunların kaleme alınıp gösterilmesi biz otizimli ailelerin yaşadıklarından bi haber olanların ve abartı gibi algılayanların görmeleri için çok önemli bir adım olmuş o filimde gosterilenlerin hepsini bizler abartısız yaşıyoruz ve yıllardır birileri çıksa bizi anlatsa toplum bizi tanisa anlasa diye beklediğimiz bir durum bu ve lütfen gerçeklerle karşılaşmak için ağlamaktan korkmayın çünkü akan bir Damla göz yaşı bir çok ailenin yarasına melhem olabilir yada bir Damla göz yaşını bunca yaraya çok goruyorsaniz bari köstek olup bu gibi gerçeğin aynası olacak projelerin önünü kesmeyin herkesi duyarlı olmaya davet ediyorum hayat her zaman laylaylom değildir
Ahmet kaya nın parçasının, filmin içindeki yeri ile sizin kafanızdaki yeri arasında benzersiz çok büyük farkı var. Siz ne otizmi anlamışsınız ne de filmi ne de hayatı. Siz ne yaptığınızı neyi nasıl eleştireceğinizi bilemiyor musunuz. Bunu yazabilmek, yönetebilmek, oynayabilmek ve topluma sunabilmek sizin basit eleştiriniz kadar kolay değil. Böyle bir konunun iyisi kötüsü olmaz. Eleştirilemez. Yorumlanamaz. Gerçek hikayelerden alındığını anlayamamanız da çok garip. Şu anda çok kötü durumdasınız.
Eleştirmen boş buşunduğu bir sıra eleştirecek birşey bulayım havasında yazmış.Toplum belki fakında değil bay eleştirmen ama epeyce vicdandan yoksun.Minibüs sahnesi tamamen gerçek,keşke sayın eleştirmen az birşey gazete okuma becerisine sahip olabilse,veya medyayı takip edebilseydi.Film ticari kaygılar güdülmeden farkındalık yaratmak için yapılmış harika bir film.Hatta otizmin en yumuşak tarafından bakılmış bile denebilir.Bir otistik çocuk babası olarak yaşadıklarımızı anlatıyor ama epeyce eksik kalmış.Mesela çocuğun acıyı hissetmemesi,kendine zarar vermesi,öfke nöbetleri belki daha iyi verilebilirdi,takıntılar pek filmde görünmedi.Ancak tüm herşeye rağmen iyi niyetle çekilmiş ve bence amacına ulaşmış bir yapım.Emeği geçen tüm herkese sevgiler,saygılar.
Bence ellerinden geldikçe otizimli anlatmaya çalışmışlar gayette çocuklarımızla yaşadıklarından kesitler vardı eksiklerin olması normal çünkü bizim ve çocuklarımızın hikâyesi bir filimle anlatılmaz daha anlatılacak bir sürü hikaye var yapımcılara çok teşekkür ediyorum bu kadar hassas bir konuyu basite almak ve la layık yorumlar yapmak sahibinin kalbinin aynasıdır zorla iyi olunmaz iyilik yürek ister oda herkeste olmayabilir
Herşeyden önce bu konuyu işlemek harika. Yönetmenlerin emeklerine sağlık. Yorumlar çok doğru. Sanatsal açıdan eleştirebilirsin ama bilmediğin bir şeyi eleştiremesin. Allah seni ıslah etsin.
SAYIN YAZARIM BU FİLM ÇOK AMA ÇOK GÜZEL ANLATILMAZ YAŞANIR YANİ SİZİ AYAKTA ALKIŞLIYORUM. FİLMİ İNDİRDİM ÖYLE İZLEDİM İZLERKEN GÖZYAŞIMA BOĞULDUM RESMEN. SAYIN YÖNETMENİM SİZİN YÖNETTİĞİNİZ FİLMLER AYNI BU FİLM GİBİ BAŞKA OLUR ZATEN FAZLA SÖZE GEREK YOK İZLEYENLER BİLİR. SAYIN SENARİSTİM SİZİNDE EMEĞİNİZE SAĞLIK DİYECEĞİM AMA İŞTE EMEK DEĞİL ÖMRÜNÜZÜ VERMİŞSİNİZ SANKİ FİLME… HEPİNİZE, TÜM TÜRKİYE DEĞİL, TÜM DÜNYA ADINA FİLM İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. ÖNÜNÜZDE SAYGIYLA EĞİLİYORUM. İZLEMEYENLER İZLESİN, ONLARDA İZLESİNLER Kİ ANNE, BABA, AĞABEY VEYA KARDEŞİNİN DEĞERİNİ BİLSİNLER… AMA BİZE ANLAT DEMESİNLER, ÇÜNKÜ ANLATILMAZ YAŞANIR. VE DE ÖYLE BİR YAŞANIR Kİ SANKİ CENNETTE YAŞIYORMUŞSUNUZ GİBİ OLUR SAYGILAR…
İzlediğim en güzel film resmen yaşadım filmi hepinizi tebrik ediyorum yüreğinize sağlık ?❣️